Project Het gezicht van parfum
Veel mensen gebruiken parfum. De meeste gebruikers hebben een strikt persoonlijke voorkeur voor een bepaald merk of voor een bepaalde geur. Deze geur wordt door de gebruikers onmiddellijk herkend. Ze hoeven het merk of het flesje niet te zien: zelfs met gesloten ogen ruiken ze: dit is mijn parfum.
Ik heb me afgevraagd: stel dat je de geur zou kunnen zien, wat zie je dan?
Om de geur zichtbaar te maken doe ik met een leeg parfumflesje het volgende experiment. Nadat ik met gesloten ogen aan het lege flesje heb geroken, plaats ik het in een oven. Tijdens het verwarmen houd ik het flesje scherp in de gaten. Op een bepaald ogenblik beginnen gedeelten van het flesje te smelten en worden dan vloeibaar. Op het beslissende moment waarop ik denk ja! mooi! haal ik het flesje snel uit de oven. Het vloeibaar geworden glas stolt dan meteen. Het flesje is meestal onherkenbaar veranderd: het heeft nu een abstracte gedaante gekregen. Als ik het flesje iets vroeger of iets later uit de oven had gehaald, was die gedaante heel anders geweest.
Het half gesmolten flesje wordt vervolgens aan een aantal handelingen onderworpen. Soms blaas ik er glazen vormen bij, waardoor het flesje opnieuw een gedaantewisseling ondergaat. Deze toevoegingen worden zo gerangschikt en gecomponeerd, dat er een vorm ontstaat met een geheel eigen karakter. Ik stel als voorwaarde dat de zo ontstane vorm klopt, maar tegelijkertijd ook wringt. Als ik naar het beeldje kijk, herinner ik mij de geur.
Het valt mij iedere keer weer op dat in de uiteindelijke kleine sculpturen ontroering en humor vlak bij elkaar liggen.
Skapa, Eau de toilette
